Kurnaz Suçlu: Lao Rongzhi'nin İki On Yıl Süresince Adaletten Kaçışı

Lao Rongzhi davasına baktığımda, onun yirmi yıldan fazla bir süre saklanmayı nasıl başardığına gerçekten hayret ediyorum. Bu kadın sadece şanslı değildi - hesaplıydı ve yetkililerin bir adım önünde kalmasını sağlayan derin bir paranoya içindeydi.

Avukatının çevirmeye çalıştığı "saf ve masum" savunma mı? Ne saçmalık! Davasını izledim ve onun kaçarak kurtulma taktiklerinin ustaca ve kasıtlı olduğunu size ilk elden söyleyebilirim.

Bana göre, onun uzatılmış özgürlüğünü sağlayan iki ana faktör vardı:

Öncelikle, onun paranoyası patolojik bir düzeye yaklaşıyordu. Bir gölge gibi yaşıyordu - kalabalıklardan kaçınıyor, asla seyahat etmiyor, gündüzleri içeride kalıyor, güvenlik kameralarından uzak duruyor ve etrafındaki herkesle mutlak bir tarafsızlık koruyordu. Bu şekilde yaşamak boğucu olmalıydı, ama onu görünmez kılıyordu. Çoğu suçlu, bu tür kısıtlamalardan kaynaklanan yorgunluk veya sıkılma nedeniyle sonunda hata yaparken, o bu disiplini on yıllar boyunca sürdürdü.

Daha etkileyici ( ve rahatsız edici ) olan, onun kimlik hırsızlığı stratejisiydi. Sadece sahte belgeler kullanmadı - kendisine oldukça benzeyen birinden meşru bir kimlik kartı satın aldı. Nanjing'den Hong Ye Jiao, yıllardır yatağa bağlıydı ve bu, Lao'nun onun kimliğini üstlenmesi için mükemmel bir fırsat yaratıyordu.

Gerçekten ürkütücü olan nedir? Daha yeni güvenlik özellikleriyle donatılmış kimlik kartları piyasaya sürüldüğünde, Lao o kadar kendine güveniyordu ki gerçek fotoğrafını bile kullandı! Fiziksel benzerlik yeterince yakındı ki yetkililer asla sorgulamadı.

Polis, bu kadının kimliğini nasıl edindiğini açıklamadı - sanırım bu hikayede kamuya açıkladıklarından daha fazlası var.

Lao gibi suçlular, başkalarının faydalanabileceği tehlikeli boşlukları kimlik doğrulama sistemlerimizde ortaya çıkarıyor. Onun hikayesi sadece ilginç değil - kararlı suçluların on yıllarca boyunca sıradan görünümde gizli kalabileceğine dair korkutucu bir kanıt.