Stablecoinlerin Evrimi: Bankacılık Tarihinden Gelecek Gelişimine Bakış

Stablecoin, bir değer saklama ve değişim aracı olarak, milyonlarca kullanıcı tarafından yaygın olarak benimsenmiş ve işlem hacmi trilyonlarca dolara ulaşmıştır. Ancak, stablecoin'in tanımı ve anlaşılmasında hâlâ belirsizlikler vardır.

Stablecoin genellikle dolar ile bağlantılıdır, ancak bu zorunlu değildir. Sadece 5 yıllık bir gelişim sürecinde, stablecoin, yetersiz teminattan aşırı teminata, merkeziyetten merkeziyetsizliğe doğru bir evrim geçirmiştir. Bu evrim, stablecoin'in teknik yapısını anlamamıza yardımcı olur ve piyasanın bu konudaki yanlış anlamalarını ortadan kaldırır.

Ödeme yeniliği olarak, stablecoin değer transferi yöntemlerini basitleştirmiş ve geleneksel finansal altyapının paralelinde bir piyasa oluşturmuştur. Yıllık işlem hacmi, hatta ana ödeme ağlarını bile geçmiştir.

Eğer stablecoin tasarımının sınırlılıklarını ve ölçeklenebilirliğini anlamak istiyorsak, bankacılığın gelişim tarihine başvurabiliriz. Kripto para alanındaki birçok ürün gibi, stablecoin de bankacılığın gelişim yolunu kopyalayabilir; basit mevduatlar ve senetlerden başlayarak, para arzını genişletmek için daha karmaşık kredilere doğru adım adım ilerleyebilir.

Bu makale, Amerika Birleşik Devletleri bankacılık sektörünün gelişim tarihi açısından stabilcoin'in gelecekteki gelişimini ele alacaktır. Öncelikle son yıllarda stabilcoin'in gelişimini gözden geçireceğiz, ardından Amerika Birleşik Devletleri bankacılık tarihini karşılaştırarak stabilcoin ile bankacılık sektörü arasında etkili bir karşılaştırma yapacağız. Bu süreçte, geleceğe yönelik olarak üç yeni stabilcoin biçimini tartışacağız: yasal destekli stabilcoin, varlık destekli stabilcoin ve stratejik destekli sentetik dolar.

1. Stablecoin'in Gelişim Süreci

2018'de Circle'ın USDC'yi piyasaya sürmesinden bu yana, stablecoin'lerin gelişimi hangi yolların mümkün olduğunu ve hangilerinin mümkün olmadığını gösteren yeterli kanıt sunmaktadır.

Erken dönem kullanıcıları, genellikle yasal destekli stablecoin'leri para transferi ve tasarruf için kullanıyordu. Merkeziyetsiz aşırı teminatlı borç verme protokollerinin ürettiği stablecoin'ler de oldukça faydalı, ancak gerçek talep sınırlıdır. Şu ana kadar, kullanıcıların belirgin bir şekilde diğer nominaldeki stablecoin'ler yerine, ABD doları cinsinden stablecoin'leri tercih ettikleri görülmektedir.

Bazı türdeki stablecoinler başarısız oldu, Luna-Terra gibi merkeziyetsiz, düşük teminat oranına sahip stablecoinler sonunda felaketle sonuçlandı. Diğer türler, örneğin getirili stablecoinler, hâlâ gözlemleniyor ve kullanıcı deneyimi ve düzenleyici engellerle karşılaşabilir.

Stablecoin'ların başarılı uygulamalarıyla birlikte, dolar cinsinden diğer token'lar da ortaya çıktı. Örneğin, Ethena gibi strateji destekli sentetik dolar, henüz yasal destekli stablecoin'lerin güvenlik standartlarına ulaşmamış yeni bir ürün kategorisidir ve şu anda daha yüksek getiri elde etmek isteyen DeFi kullanıcıları tarafından benimsenmektedir.

Tether-USDT, Circle-USDC gibi yasal destekli stablecoin'lerin hızlı bir şekilde yaygınlaştığını da gördük; bu tür stablecoin'ler basit ve güvenli olmaları nedeniyle tercih edilmektedir. Buna karşılık, varlık destekli stablecoin'lerin benimsenmesi daha yavaş kalmıştır, oysa bu tür varlıklar geleneksel bankacılık sisteminde mevduat yatırımlarının en büyük payını oluşturmaktadır.

Geleneksel bankacılık sistemi perspektifinden stabilcoinleri analiz etmek, bu eğilimleri açıklamaya yardımcı olur.

İki, Amerikan Bankacılık Sektörünün Gelişim Tarihi: Banka Mevduatları ve Amerikan Parası

Amerikan bankacılığının tarihini anlamak, mevcut stablecoin'lerin banka sisteminin nasıl geliştiğini taklit ettiğini anlamaya yardımcı olur.

1913'te Federal Reserve Yasası'nın yürürlüğe girmesinden önce, özellikle 1863-1864'teki Ulusal Banka Yasası'nın yürürlüğe girmesinden önce, farklı biçimlerdeki paraların farklı risk seviyeleri vardı ve gerçek değerleri de farklıydı.

Banka senetleri ( nakit ), mevduat ve çeklerin "gerçek" değeri, ihraç eden, nakit etme zorluğu ve ihraç edenin güvenilirliğine bağlı olarak büyük farklılıklar gösterebilir. Özellikle 1933 yılında Federal Mevduat Sigorta Şirketi'nin kurulmasından önce, mevduatlar banka riskine karşı özel olarak sigortalanmalıdır.

O dönemde bir dolar bir dolara eşit değildi. Bunun nedeni, bankaların mevduat yatırımlarının kârlılığını sağlama ile mevduat güvenliğini koruma arasında bir çelişkiyle karşı karşıya kalmalarıydı. Mevduat yatırımlarının kârlılığını sağlamak için bankaların kredi vermesi ve yatırım risklerini üstlenmesi gerekiyordu; ancak mevduat güvenliğini sağlamak için bankaların riskleri yönetmesi ve pozisyon tutması gerekiyordu.

1913 yılına kadar, Federal Reserve Yasası'nın yürürlüğe girmesinden sonra, çoğu durumda bir dolar bir dolara eşit olmuştur.

Bugün, bankalar dolar mevduatlarını devlet tahvilleri ve hisse senetleri satın almak, kredi vermek ve Volcker kuralına göre piyasa oluşturma veya korunma gibi basit stratejilerle katılmak için kullanıyor. Volcker kuralı, bankaların yüksek riskli kendi hesabına ticaret faaliyetlerinde bulunmalarını sınırlamayı, perakende bankacılığın spekülatif faaliyetlerini azaltmayı ve iflas riskini düşürmeyi amaçlamaktadır.

Perakende bankacılık müşterileri, mevduatlarının son derece güvenli olduğunu düşünebilir, ancak gerçek böyle değil. 2023 yılında Silicon Valley Bank'ın fon uyumsuzluğu nedeniyle likidite krizi yaşaması, piyasada bir alarm zilleri çaldı.

Bankalar, mevduatları ('e yatırarak ve )'e kredi vererek faiz farkı kazancı elde eder ve kâr ile riski dengelemeye çalışırlar. Kullanıcılar genellikle bankaların mevduatlarını nasıl yönettiğini bilmezler, ancak çalkantılı dönemlerde bankalar, mevduatların güvenliğini temelde garanti edebilir.

Kredi, bankacılık işinin özellikle önemli bir parçasıdır ve bankaların para arzını artırma ve ekonomik sermaye verimliliğini sağlama yoludur. Bununla birlikte, federal düzenlemeler, tüketici koruması, yaygın benimseme ve risk yönetimindeki iyileşmeler nedeniyle, tüketiciler mevduatlarını nispeten risksiz bir birleşik bakiye olarak görebilirler.

Stablecoin, kullanıcılara bankada yapılan mevduatlar ve senetlerle benzer birçok deneyim sunar - kolay, güvenilir değer saklama, değişim aracı, borç verme - ancak bağlı olmayan "kendin yönet" biçiminde. Stablecoin, basit banka mevduatları ve senetlerden başlayarak, yasal para birimlerinin öncülerini taklit edecek, ancak zincir üzerindeki merkeziyetsiz borç verme protokollerinin olgunlaşmasıyla, varlık destekli stablecoin'ler giderek daha popüler hale gelecektir.

Üç, bankada mevduat açısından stabilcoin

Bu bağlamda, üç tür stabilcoin'i - yasal destekli stabilcoin, varlık destekli stabilcoin ve strateji destekli sentetik dolar - perakende bankacılığı perspektifinden değerlendirebiliriz.

3.1 Yasal para desteği olan stablecoin

Yasal para birimi destekli stablecoin'ler, 1913 yılına kadar ('in Amerikan Banknotları gibi benzerlik gösterir. Bu dönemde, banknotlar bankaların ihraç ettiği kayıtsız senetlerdi; federal düzenlemeler, müşterilerin bunları eşdeğer dolar ) gibi özel Amerikan tahvilleri ( veya diğer yasal para birimleri ) "coin" ( ile değiştirebileceğini gerektiriyordu. Bu nedenle, banknotların değeri ihraç edenin itibarına, erişilebilirliğine ve geri ödeme kabiliyetine bağlı olarak değişse de, çoğu insan banknotlara güveniyordu.

Fiat destekli stablecoin'ler aynı prensiplere uyar. Bunlar, kullanıcıların doğrudan anlaşılır, güvenilir fiat para birimlerine çevirebileceği token'lardır - ancak benzer uyarılar da vardır: kağıt paralar herkesin çevirebileceği kayıtsız senetlerdir, ancak sahipleri ihraç eden bankanın yakınında yaşamıyor olabilir, bu da çevirmeyi zorlaştırır. Zamanla, insanlar ticaret yapacak birilerini bulabileceklerini ve ardından kağıt parayı dolar veya coin'e çevirebileceklerini kabul ettiler. Aynı şekilde, fiat destekli stablecoin kullanıcıları da, güvenilir bir şekilde yüksek kaliteli stablecoin kabul edenleri bulmak için belirli bir DEX, belirli bir ticaret platformu veya diğer borsa kullanabileceklerinden giderek daha fazla emin olmaktadırlar.

Bugün, düzenleyici baskı ve kullanıcı tercihlerinin birleşimi, giderek daha fazla kullanıcının fiat destekli stablecoin'lere yönelmesini sağlıyor; bu stablecoin'ler toplam stablecoin arzının %94'ünden fazlasını oluşturuyor. İki şirket, fiat destekli stablecoin'lerin ihraç edilmesinde öncülük ediyor ve toplamda 150 milyar dolardan fazla dolar bazlı fiat destekli stablecoin ihraç ettiler.

Ama, kullanıcılar neden fiat para destekli stablecoin ihraççılarına güvenmelidir?

Sonuçta, fiat para destekli stablecoinler merkezi olarak çıkarılmaktadır ve stablecoinlerin geri alımında "banka koşuşturması" riski olabileceğini hayal etmek kolaydır. Bu risklerle başa çıkmak için, fiat para destekli stablecoinler tanınmış muhasebe firmalarının denetiminden geçmekte ve yerel lisans yetkileri ile uyum gereksinimlerini sağlamaktadır. Bir ihraççı düzenli olarak bir muhasebe firması tarafından denetlenmektedir. Bu denetimlerin amacı, stablecoin ihraççısının herhangi bir kısa vadeli geri alımı ödemek için yeterli yasal para veya kısa vadeli hazine bonosu rezervine sahip olduğunu ve ihraççının her bir stablecoinin kabulünü 1:1 oranında desteklemek için yeterli yasal teminat toplamına sahip olduğunu sağlamaktır.

Doğrulanabilir rezerv kanıtı ve merkeziyetsiz yasal stablecoin ihraç etmek mümkün bir yoldur, ancak çok fazla benimsenmemiştir.

Doğrulanabilir rezerv kanıtı, denetlenebilirliği artıracak; şu anda zkTLS) sıfır bilgi aktarım katmanı güvenliği, aynı zamanda ağ kanıtı( olarak bilinen ve benzeri yöntemlerle sağlanabilir, ancak yine de güvenilir merkezi otoritelere bağımlıdır.

Merkeziyetsiz bir şekilde yasal destekli stablecoin ihraç etmek mümkün olabilir, ancak birçok düzenleyici sorun bulunmaktadır. Örneğin, merkeziyetsiz bir yasal destekli stablecoin ihraç etmek için, ihraççının blok zincirinde, geleneksel tahvillere benzer risk durumuna sahip Amerikan tahvilleri bulundurması gerekmektedir. Bu bugün mümkün değil, ancak bu, kullanıcıların yasal destekli stablecoin'lere daha kolay güvenmesini sağlayacaktır.

) 3.2 varlık destekli stablecoin

Varlık destekli stablecoin, zincir üzerindeki borç verme protokollerinin bir ürünüdür, bankaların kredi yoluyla yeni para yaratma yöntemini taklit eder. Belirli bir protokol, merkeziyetsiz aşırı teminatlı borç verme protokolü aracılığıyla yeni stablecoinler çıkarmıştır, bu stablecoinler zincir üzerindeki son derece likit teminatlarla desteklenmektedir.

Çalışma prensibini anlamak için, bir tasarruf hesabını düşünün; hesaptaki para, yeni paranın bir kısmını oluşturur ve karmaşık kredi, düzenleme ve risk yönetimi sistemleri aracılığıyla gerçekleştirilir.

Aslında, dolaşımdaki çoğu para, yani sözde M2 para arzı, bankalar tarafından kredi yoluyla yaratılmaktadır. Bankalar ipotek kredileri, otomobil kredileri, ticari krediler, stok finansmanı gibi yöntemlerle para yaratırken, aynı şekilde zincir üzerindeki borç verme protokolleri zincir üzerindeki varlıkları teminat olarak kullanarak varlık destekli stablecoin'ler yaratmaktadır.

Kredinin yeni para yaratmasına olanak tanıyan sistem, 1913'teki Federal Rezerv Bankası Yasası ile başlayan kısmı rezerv bankacılığı sistemidir. Daha sonra, kısmi rezerv bankacılığı sistemi giderek olgunlaştı ve 1933'te ### Federal Mevduat Sigorta Şirketi'nin kurulması (, 1971'de ) Başkan Nixon'un altın standardını sona erdirmesi ( ve 2020'de ) rezerv oranının sıfıra düşmesi ( ile önemli güncellemeler geçirdi.

Her bir devrimle birlikte, tüketiciler ve düzenleyiciler, kredi aracılığıyla yeni para yaratma sistemine giderek daha fazla güven duymaktadır. Öncelikle, banka mevduatları federal mevduat sigortası ile korunmaktadır. İkincisi, 1929 ve 2008 gibi büyük krizler yaşanmasına rağmen, bankalar ve düzenleyiciler riskleri azaltmak için uygulamalarını ve süreçlerini sürekli olarak geliştirmektedir. 110 yıl boyunca, kredinin ABD para arzındaki payı giderek artmış ve şimdi büyük bir çoğunluğu oluşturmaktadır.

Geleneksel finansal kurumlar, kredileri güvenli bir şekilde vermek için üç yöntem kullanır:

1. Likit piyasalara ve hızlı tasfiye uygulamalarına sahip varlıklar için ) teminat kredisi (;

2. Bir grup kredi ) ipotek kredisi ( üzerinde büyük ölçekli istatistiksel analiz yapmak;

3. Özenli ve kişiye özel sigorta hizmetleri sunmak ) ticari kredi (.

Zincir üstü merkeziyetsiz borç verme protokolleri, henüz yeni başlangıç aşamasında oldukları için stablecoin arzının yalnızca küçük bir kısmını oluşturmaktadır ve kat etmeleri gereken uzun bir yol vardır.

En ünlü merkeziyetsiz aşırı teminatlı borç verme protokolü, şeffaf, iyice test edilmiş ve muhafazakar bir yapıya sahiptir. Örneğin, belirli bir protokol aşağıdaki varlıklar için varlık destekli stabilcoinler çıkarmaktadır: zincir üzeri, dışsal, düşük volatiliteye sahip ve yüksek likiditeye sahip ) kolayca satılabilir (. Bu protokol, teminat oranı ile etkili yönetim ve likidasyon protokolleri için de katı kurallar getirmektedir. Bu özellikler, piyasa koşulları değişse bile teminatın güvenli bir şekilde satılmasını sağlayarak varlık destekli stabilcoinlerin geri alım değerini korur.

Kullanıcılar, ipotek sözleşmelerini dört ölçüte göre değerlendirebilirler:

1. Yönetim şeffaflığı;

2. Stabilcoin destekleyen varlıkların oranı, kalitesi ve volatilitesi;

3. Akıllı sözleşmelerin güvenliği;

4. Gerçek zamanlı olarak kredi teminat oranını sürdürme yeteneği.

Vadesiz mevduat hesaplarındaki fonlar gibi, varlık destekli stabilcoinler varlık destekli kredilerle yaratılan yeni fonlardır, ancak bu kredilerin uygulaması daha şeffaf, denetlenebilir ve anlaşılması kolaydır. Kullanıcılar, varlık destekli stabilcoinlerin teminatını denetleyebilir, bu da geleneksel bankacılık sisteminin yalnızca kendi mevduatlarını bankanın yöneticilerine yatırım kararları vermek üzere emanet etmesiyle farklıdır.

Ayrıca, blockchain'in sağladığı merkeziyetsizlik ve şeffaflık, menkul kıymet yasalarının çözmeyi amaçladığı riskleri hafifletebilir. Bu, stablecoin'ler için önemlidir, çünkü bu, gerçekten merkeziyetsiz varlıkların stablecoin'leri desteklemesinin menkul kıymet yasalarının kapsamının ötesinde olabileceği anlamına gelir -- bu analiz, yalnızca dijital yerel teminat )'a tam olarak bağımlı olan varlık destekli stablecoin'ler için sınırlı olabilir, "gerçek dünya varlıkları" ( yerine. Bunun nedeni, bu teminatın merkezi aracıların yerine özerk protokollerle korunabilmesidir.

Artan sayıda ekonomik faaliyetin zincir üzerinde gerçekleştirilmesiyle, iki şeyin ortaya çıkması bekleniyor: Öncelikle, daha fazla varlık,