Kuzenimle büyük yeğenimi üniversiteye gönderdik, zaman gerçekten çok hızlı geçiyor, bu çocuk üniversiteye gitti! Küçükken onu çok oynatmıştım, onun diğer 2 sınıf arkadaşını da tanıyorum, çocukken sık sık birlikte oynardık ama kader dişlileri bu üç kişi üzerinde büyük değişiklikler yaptı!
Büyük yeğen, hedef üniversiteden 4 puan eksik olsan da, ideal üniversiteden uzak kalmış olsan da, Hong Kong Üniversitesi'ne kabul edilmek oldukça başarılı bir durum. Aslında o zaman Hong Kong Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'ne gitmek daha iyi olabilirdi, mühendislik alanındaki atmosfer daha yoğun, ayrıca DJI'nin kurucusu Wang Tao ile mezun olabilirdin. Ama bu sonuç zaten çok iyi.
Yeğenimin sınıf arkadaşı, 11. sınıfta doğrudan uluslararası bir yola girdi, şimdi Avustralya Monash Üniversitesi'nde birinci sınıf öğrencisi oldu. Avustralya'daki bazı üniversiteler son birkaç yılda oldukça iyi sıralamalara sahip, fiyat-performans oranı da oldukça iyi. Göçmenlik şartları sıkılaşsa da, Avustralya kadınlara çok dostça bir yer, gerçekten güzel.
Diğer bir erkek çocuk, küçük yaşlardan beri resim yapmayı seviyor, aslında sanat yolunu seçmek istiyordu, çok sanatsal bir yeteneği vardı ama ailesi bir türlü razı olmadı ve onu ders çalışmaya zorladı, sonuç olarak depresyona girdi ve 11. sınıfta okulu bırakarak evde kaldı. Kendi başına psikoloji kitapları okumaya başladı, zihni daha da bulanık hale gelmiş gibi görünüyor. İlginç bir şekilde, kendisi bir Q grubu kurdu, binlerce takipçisi var, birçok otuzlu ve kırklı yaşlardaki kişi ona hoca diye seslenip ondan bilgi alıyor. 🤣 Belki de bu, onun hayatındaki bir çıkış yoludur. Ama aynı zamanda çok düşündürücü!
Asya'daki ebeveynler ve çocuklar çok zavallı, sürekli rekabet içinde, nadiren kendileri için yaşıyorlar, iç rekabete kesinlikle karşılar, dış rekabet en iyisi, haha!
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Kuzenimle büyük yeğenimi üniversiteye gönderdik, zaman gerçekten çok hızlı geçiyor, bu çocuk üniversiteye gitti! Küçükken onu çok oynatmıştım, onun diğer 2 sınıf arkadaşını da tanıyorum, çocukken sık sık birlikte oynardık ama kader dişlileri bu üç kişi üzerinde büyük değişiklikler yaptı!
Büyük yeğen, hedef üniversiteden 4 puan eksik olsan da, ideal üniversiteden uzak kalmış olsan da, Hong Kong Üniversitesi'ne kabul edilmek oldukça başarılı bir durum. Aslında o zaman Hong Kong Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'ne gitmek daha iyi olabilirdi, mühendislik alanındaki atmosfer daha yoğun, ayrıca DJI'nin kurucusu Wang Tao ile mezun olabilirdin. Ama bu sonuç zaten çok iyi.
Yeğenimin sınıf arkadaşı, 11. sınıfta doğrudan uluslararası bir yola girdi, şimdi Avustralya Monash Üniversitesi'nde birinci sınıf öğrencisi oldu. Avustralya'daki bazı üniversiteler son birkaç yılda oldukça iyi sıralamalara sahip, fiyat-performans oranı da oldukça iyi. Göçmenlik şartları sıkılaşsa da, Avustralya kadınlara çok dostça bir yer, gerçekten güzel.
Diğer bir erkek çocuk, küçük yaşlardan beri resim yapmayı seviyor, aslında sanat yolunu seçmek istiyordu, çok sanatsal bir yeteneği vardı ama ailesi bir türlü razı olmadı ve onu ders çalışmaya zorladı, sonuç olarak depresyona girdi ve 11. sınıfta okulu bırakarak evde kaldı. Kendi başına psikoloji kitapları okumaya başladı, zihni daha da bulanık hale gelmiş gibi görünüyor. İlginç bir şekilde, kendisi bir Q grubu kurdu, binlerce takipçisi var, birçok otuzlu ve kırklı yaşlardaki kişi ona hoca diye seslenip ondan bilgi alıyor. 🤣
Belki de bu, onun hayatındaki bir çıkış yoludur.
Ama aynı zamanda çok düşündürücü!
Asya'daki ebeveynler ve çocuklar çok zavallı, sürekli rekabet içinde, nadiren kendileri için yaşıyorlar, iç rekabete kesinlikle karşılar, dış rekabet en iyisi, haha!