İki yüz bin ana paradan finansal özgürlüğe, sekiz yıl boyunca basit bir "aptalca yöntem"le doğruladım.

İçeriden bilgi almam veya şans eseri doğru tahminde bulunmam değil. Sadece gülünecek kadar basit bir sistemi, iki binin üzerinde gün ve gece tekrarlayarak uyguladım. Arkadaşlarım yöntemimi "çok katı" olmakla alay etti, ama işte bu katılık, hesap numaralarını beş haneli rakamlardan sekiz haneli rakamlara çıkardı.

**Sistem çekirdeği? Üç çizgiyle her sorunu çözüyoruz:**

50 günlük hareketli ortalama kısa vadeli yönü belirler, 200 günlük hareketli ortalama boğa veya ayı piyasasını ayırır, işlem hacmi ise fonların gerçekliğini doğrular.

2017 yılında BTC ilk kez 5000 dolar seviyesini aştığında hatırlıyorum—50 günlük ortalama tam 200 günlük ortalamanın altından yukarı çıktı, işlem hacmi ise doğrudan altı aylık ortalamanın 3 katına yükseldi. O zamanlar evimi sattım, ipotek koydum ve toplamda 3 milyon yuanı tamamen yatırdım. O dönemdeki piyasa hareketi, bana ilk kez hesaplarımın yedi haneli rakamlara ulaşmasının ne demek olduğunu gösterdi.

Ama bu sistemin gerçekten hayat kurtaran yanı, **ne zaman saldıracağını değil, ne zaman kaçınacağını öğretmesidir**.

Kendime üç ölüm çizgisi belirledim ve sekiz yılda hiç kırmadım:

**Birinci çizgi: Tek coin pozisyonu en fazla %15**
2018’de LTC’nin güçlü yükselişi sırasında bile sadece %12 yatırım yaptım. Sonra %80 değer kaybettiğinde bile acımadı—çünkü bu zarar, kemikleri etkilemiyordu. Pozisyonların dağıtılması korkaklık değil, bir sonraki boğa piyasasına ulaşmak için temel bir önkoşuldur.

**İkinci çizgi: Zarar durdurma seviyesi hemen devreye girer**
Ana coin %50 hareketli ortalamayı %8 altında kırarsa hemen satışa geçerim, altcoinler %5 kayıpla hemen çıkarım. LUNA çökmeden önce, sistem otomatik olarak o %1’lik pozisyonumu kapattı, sadece 70 bin dolar zarar ettim. Tanıdıklarım arasında, bu coin yüzünden borca girmiş ve hâlâ toparlanamayanlar var.

**Üçüncü çizgi: Her ay en fazla 3 işlem**
İlk yıllarda her gün piyasayı izler, dalgalanmayı yakalamaya çalışırdım; sonuçta yarım evimi kaybettim ve fark ettim. Kendime ayda sadece üç kez işlem yapma zorunluluğu koyduktan sonra, 2012’deki %312’lik çöküş ve Nisan 2021’deki kritik seviyedeki hareketleri yakaladım. Çok sık işlem yapmak sadece işlem ücretlerini ve duyguları besler.

Geçen hafta son işlemimi gerçekleştirdim: ETH üçüncü kez 200 günlük ortalamayı test etti, kırmadı ve işlem hacmi aşırı küçüldü. Sistem bana "altın alış noktası" sinyali verdi. Sadece %8 pozisyonla girdim, %15 artışta kar alıp çıkıyorum. Hesap toplamı 70 milyon civarındayken, tam 80 milyona ulaşma sınırına geldim.

Ve sonra—gerçekten durmaya karar verdim.

Bugün masamı toplarken, 2017 yılındaki el yazısı işlem günlüğümü buldum. İlk sayfada şunu yazmışım: "8000 milyon kazanıp emekli olacağım." O zamanlar şehir içi köyde oturuyor, ekmek parasıyla K-line’ları izliyordum. Kim hayal edebilirdi ki, bu söz bir gün gerçekten gerçekleşecek?

Günlüğün son satırında ise şu yazıyordu:
**Karmaşık sistemler duyguların parasını kazanır, basit sistemler zamanın parasını.**

Parayı gerçekten kazanınca fark ettim ki, hayatın K-line’lardan çok daha değerli pek çok görüntüsü var. Bu sistemi USB’ye kaydedeceğim, belki arka bahçedeki bir köşeye gömülecek—çünkü kripto piyasasında para asla tükenmez, ama insan sadece bir kez yaşar.