Birincisi, "yukarı sosyalizasyon" dediğimiz şey genellikle özenle planlanmış bir kendini rezil etme durumudur.

Kaba bir şekilde bir gerçeği kabul etmeliyiz: Sosyal olmanın doğası menfaat alışverişidir ve "yukarı sosyalizasyon" terimi, çoğu durumda zayıfların kendi kendine yarattığı bir hayaldir.
Bir yukarıdan bakan bir bağışçı ve desteklenmeyi arzulayan bir dilenci tasavvur ediyor.
Hazırladığın özgeçmiş, karşındaki için sıkıcı bir hal alıyor; dişlerini sıkarak açtığın o şişe kaliteli şarap, sadece onların şarap rafındaki en sıradan şarap; değerli gördüğün tanıdıkların önerisi, belki de sadece karşındaki kişinin bir aracılık hizmeti sunmasıdır.
Sen "o araziyi" nasıl vereceğini düşünüyorsun, ama karşı tarafın dünyasında çoktan yıldızlar ve deniz var.
Bu, karşı tarafın soğukluğu değil, senin değer teklifin, o kadar hafif ki terazide bile bir okuma bırakmıyor.
Zenginlerin zamanı, saniye bazında ücretlendirilen kıt bir kaynaktır; özenle inşa ettikleri çevre, sağlam bir çıkar birliğidir.
Eşdeğer ticari siparişler, kritik siyasi bilgiler veya nadir endüstri kaynakları sağlayamazsan, sadece biraz "samimiyet" ve "zekâ" ile o ağır kapıyı açabileceğini neye dayanarak düşünüyorsun?