Ticaretin son aşaması insan doğasıdır, gerçek aydınlanma ise umudu bırakmaktır.

Bu söz, ticaretin “teknik”ten “felsefe”ye geçişidir; teknik öğrenilebilir, kurallar oluşturulabilir, fakat başarıyı ya da başarısızlığı nihayetinde belirleyen insan doğasının zayıflıklarını kontrol etmektir. Sözde “aydınlanma” ise esasen öznel takıntıların tamamen bırakılmasıdır.

1. Ticaretin son aşaması insan doğası mı?
Ticaretin özü bir “olasılık oyunudur”: Her stratejinin bir kazanma oranı ve risk-getiri sınırı vardır; kâr, “kuralları tekrar tekrar uygulamaktan” gelir, “her dalgalanmayı tam olarak tahmin etmekten” değil. Fakat insan doğasının içgüdüleri, ticaretin temel mantığıyla tam ters düşer:
Açgözlülük, kârdayken kârı realize etmeye engel olur, “son noktaya kadar kazanmak” istenir ve sonunda gerçekleşmemiş kârlar kayba döner;
Korku, zarardayken zararı realize etmeye engel olur, “tepkiyi bekleyip öyle satayım” denir ve küçük zararlar büyük zararlara dönüşür;
Şans faktörü, insanı kuralları görmezden gelmeye iter; örneğin “bu sefer farklı, stop-loss’a gerek yok”, “hissediyorum yükselecek, istisna olarak daha fazla alayım” gibi, ve sonunda stratejinin tutarlılığı bozulur;
Gurur ve kaybetmeme arzusu, hataları kabul etmemeye yol açar; örneğin “ben yanlış olamam”, “piyasada kesin bir sorun var”, böylece yanlış pozisyonda inat edip sonunda hesabı sıfırlama noktasına gelinir.
Ticaretin “teknik” kısmı (teknik analiz, strateji tasarımı, sermaye yönetimi) öğrenilerek kavranabilir, hatta bir acemi kısa sürede etkili bir kural seti öğrenebilir. Fakat kuralları uygulama süreci, temelde insan doğasının zayıflıklarıyla bir mücadeledir: Piyasa dalgalanmaları, insanın açgözlülüğünü ya da korkusunu tetiklediğinde “kurallara göre mi yoksa duygulara göre mi hareket edilecek”, işte asıl kazananlarla kaybedenleri ayıran budur.
Birçok trader’ın yaşadığı gibi: Analiz yaparken “burada zararı kesmeliydim”, “burada kârı almalıyım” net görünür, fakat gerçek işlemde bunu başaramazlar—bu bir teknik sorun değil, insan doğası engeline takılmaktır. Bu yüzden teknik temel olsa da, insan doğası aşılması gereken son engeldir.

2. “Gerçek aydınlanma umudu bırakmaktır”?
Buradaki “umudu bırakmak”, ticaretten vazgeçmek değil; “öznel takıntıların tamamen bırakılması”, “mükemmel ticaret” hayalinden vazgeçmek, piyasanın kontrolsüzlüğünü kabul etmek, kendi sınırlılığını kabullenmektir.
Ticarette “aydınlanma” süreci, aslında bir “büyüden arınma”dır:
Acemiler “kutsal kaseyi” bulmaya takıntılıdır, bir stratejinin “her zaman doğru” olabileceğini sanırlar;
İlerleyenler “piyasayı tahmin etmeye” takıntılıdır, teknik analizle “tam tepe-dipleri” yakalamak isterler;
Gerçek aydınlanmış trader ise sonunda şunu anlar: Piyasa kaotiktir, öngörülemezdir, “piyasayı kontrol etme” çabası bir yanılsamadır.
Zararı kabullenmek: Her stratejide stop-loss vardır, zarar ticaretin maliyetidir, “başarısızlık” değildir. Zararı reddetmek, ticaretin özünü reddetmektir;
Kaçırılan fırsatları kabullenmek: Piyasada her zaman fırsat vardır ama kendi stratejine uymayan fırsatları “umudu kesip” bırakmalısın. Örneğin trend stratejisi yatay piyasayı kaçırır, kısa vadeli strateji büyük trendi kaçırır, tüm fırsatları yakalamaya çalışmak piyasadan tokat yemektir;
Kendi sınırlılığını kabullenmek: Kendi başına piyasayı tahmin edemeyeceğini, sadece takip edebileceğini kabul etmek; hata yapacağını kabul etmek ve bu yüzden kendini kurallarla (stop-loss, pozisyon büyüklüğü) disipline etmek.
Bir trader “umudunu” piyasayla savaşmaktan çekip, öznel yargılar yerine kuralları uygulamaya geçtiğinde “bilgi ve eylem birliği” durumuna ulaşır:
Zararı kesmesi gerektiğinde tereddüt etmez, pozisyonda kalması gerektiğinde kaygılanmaz, pozisyon açmaması gerektiğinde sabırsızlanmaz—bu pasif bir teslimiyet değil, piyasa yasalarıyla aktif bir uzlaşmadır#我对Gate广场的建议分享