Sabah araba kullanırken dalıp gittiğimde, dalıp gittiğimde aklımı boşaltıyorum ve düşüncelerim serbestçe uçuşuyor. Böylece araba sürmekten pozisyon değiştirmeye, pozisyon değiştirmekten araba almanın gerçek maliyetinin, araba alırken ödenen fiyattan çok daha yüksek olması gerektiğine geçiyorum; sebebi ise finansal varlık değerlemesinin nakit akışı indirim modelinin tersine uygulanması tabii ki.
Nakit akışı indirgeme modeli, gelecek yıl kazanılan paranın bu yılki değerinin bir indirim uygulanarak hesaplanması gerektiğini, sonraki yıl kazanılan paranın daha fazla bir indirimle hesaplanması gerektiğini söyler; zaman geçtikçe, indirgenmiş değer daha da azalır. Böylece, yakınsayan bir sayı dizisi elde edilir. Bu dizinin toplamı alındığında, o varlığın değeri elde edilir.
Tüketim sorunu ise tam tersidir.
On yıl önce 300.000 alıp bir araba satın aldıysanız, on yıl boyunca kullanıp pozisyon değiştirme gereksiniminde olursanız, bu basitçe yıllık 30.000 lira araba maliyetine denk geliyor.
Ama bu sorun göründüğü kadar basit değil. On yıl önceki 30 bin lira ile bugünkü 30 bin lira, gerçek satın alma gücü açısından belki de dağlar kadar farklı.
Son on yılda her yıl ortalama istatistiksel enflasyon oranı %5 ise, bu da demektir:
İlk yıl 30.000 yuan harcandı.
İkinci yıl 3 * (1 + %5 ) = 31,5 bin yuan harcandı.
Üçüncü yıl 3 * (1 + %5 )^2 = 33.000 TL harcandı.
Dördüncü yıl 3 * (1 + %5 )^3 = 3.47 bin yuan.
......
Onuncu yıl 3 * (1 + %5 )^10 = 4.89 bin yuan.
Geometrik seri toplam formülünü kullanarak, on yıl toplam maliyetinin:
Bu rakam, insanların sıkça kullandığı başka bir tahmin yöntemi olan, on yıl önceki 300.000 yuanın bugünkü değerinin ne kadar olduğu konusunda doğrudan değerlendirme ile yapılan hesaplamadan, 30 * 1.05^10 = 48.87 bin yuan ile kıyaslandığında biraz daha küçüktür.
Sorun şu ki, on yıl önceki 300.000'in yeniden değerlenmesi fazla bir pratik anlam taşımıyor. On yıl önce araba kullanma ihtiyacı olduğu için, parayı başka yerlere yatırıp enflasyonu hedge etmek ve on yıl sonra 488.700 TL'ye değer kazanma amacına ulaşmak mümkün olmadı.
Ancak bu bir faizsiz taksitlendirme ise, 300.000 yuanı tek seferde ödemek yerine, araç alıcısının on yıllık bir sözleşme imzalayabileceğini varsayalım. Her yıl sadece 30.000 yuan ödemesi gerektiğinden, elindeki enflasyona karşı koruma varlıklarını (örneğin BTC) tek seferde satmasına gerek kalmaz. Bunun yerine, her yıl biraz nakit elde ederek taksit ödemelerini yapabilir. Böylece nihayetinde daha iyi bir mali etki elde edilebilir.
Lütfen burada oldukça yanlış anlaşılabilecek bir yer olduğunu unutmayın. Burada bahsedilen, aracın alıcısının yeterli dönüştürülebilir varlığa sahip olmasıdır, sadece mali planlama amacıyla kasıtlı olarak tek seferde ödeme yapmamaktadır. Bu, ellerinde para olmayan birçok kişinin, ödemelerini aşan lüks araçlar ve konutlar almak için taksitli ödeme veya kredi almak istemesiyle tamamen farklı iki işlem türüdür, lütfen bunları karıştırmayın!
Taksit, sadece bir finansal araçtır. Kullanım şekli farklıdır, etkileri ise gökten yere kadar değişir. Tıpkı bir mutfak bıçağı gibi; bazıları onu kullanarak mükemmel yemekler yapabilirken, bazıları sadece parmaklarını kesmekle kalır.
Yukarıdaki örnekteki en temel fark, birincisinin varlıklarının enflasyona karşı dayanıklı olması ve zamanla enflasyonu geride bırakabilmesidir; ikincisi ise yalnızca gelecekteki beklenen maaş gelirine dayanarak geri ödeme yapabilir ve maaş artışları genellikle enflasyon tarafından ezilir.
Enflasyon oranını istatistiksel olarak değerlendirmek gerçeği açığa çıkarmak için yeterli değildir. Belki de toplumsal geniş para arzı büyüme oranına bakmalıyız. Son 20 yılda, geniş para arzımızın büyüme hızı neredeyse her yıl %10'un üzerinde oldu.
Yukarıdaki formülde %5 yerine %10 koyarsak, başka bir veri elde edebiliriz:
S10(M2) = 3 * (1 - 1.1^10)/(1 - 1.1) = 47.81万元.
Doğrudan değerlendirme, 30 * 1.1^10 = 77.81 bin yuan.
Aman Tanrım. Yani, eğer on yıl önce sahip olduğunuz bir varlık değerini korumak ve artırmak içinse (örneğin gayrimenkul), bugünkü piyasa fiyatı on yıl önceki fiyatın 1.6 katından daha fazla değilse, bu her yerde zararlı bir alışveriş olarak sayılır.
Bu, on yıl önce 10 milyon harcayarak alınan bir evin, bugün 26 milyonun altında bir fiyata satılması durumunda, kayıp sayılacağı anlamına geliyor.
Gözlerini açıp bakınca, sanki konut fiyatları on yıl öncesine geri dönmüş gibi mi?
2015 Eylül ayındaki BTC fiyatına bir daha bakalım, yaklaşık 250 Amerikan dolarıydı. Bugün ise 111.000 Amerikan doları. Artış 443 kat. Yıllık bileşik büyüme hızı %84, geniş para arzı büyüme hızı %10'un çok üzerinde.
Bu nedenle son kullanma tarihini düşündüm.
Genellikle öğreniriz ki, para, bir değer saklama aracı olarak, diğer mallara kıyasla en önemli yeteneklerinden biri bozulmaz olmaktır. (Ve para arzının aşırı artması tam olarak bir bozulma türüdür.)
Başka bir deyişle, uzun süre saklanabilir, raf ömrü çok uzundur ve hatta insan hayatının sınırlı süresine kıyasla neredeyse sonsuzdur.
Ama öğretim zinciri, otomobillerden, son kullanma tarihinin başka bir anlamına ulaşmıştır. Sadece gıda gibi birkaç gün içinde bozulup son kullanma tarihi olan bir şey değil, otomobiller ve evler gibi kullanım değeri olan şeyler, kendileri bozulmasa bile, daha iyi ürünlerin çıkması ve eski nesil ürünlerin yerini almasıyla sonuçta son kullanma tarihinin hızlanmasına neden olur.
On yıl önce alınan elektrikli araçlar, bugün piyasaya sürülen en son ana akım modellerle karşılaştırıldığında, gerçekten geri dönüşüm kutusuna atılması gereken şeyler.
Bir anda daha iyi anlaşıldı, Buffett'in neden yıllardır teknoloji hisselerine dokunmadığı.
Kullanıcı zihniyetinden bakıldığında, her yıl güncellenip yenilenmesi, sık sık yeni ürünlerin piyasaya sürülmesi gerçekten harika bir şey.
Ama yatırım düşüncesi açısından bakıldığında, her yıl yenilikler gelmesi, eski ürünlerin süresinin dolmasını hızlandırması, tam anlamıyla bir felaket.
Bu, eski ürünlerde "depolanan" değerin yeni ürünlere başarılı bir şekilde aktarılamadığı anda, büyük bir felaket anlamına geliyor.
Değer saklama (SoV, storage-of-value) açısından, sürekli sert fork’lara, sürekli güncellemeler yapmaya ve hatta temel ekonomik modeli değiştirmeye hevesli bir blockchain dijital token’i, sürekli olarak ortaya çıkan çeşitli teknolojiler ve farklı anlatımlar, medya ve KOL’ler tarafından sıklıkla heyecan verici büyük avantajlar olarak yorumlansa da, bunun iyi bir şey olduğunu söylemek zordur; aksine bu kötü bir durumdur.
Aslında BTC gibi, dijital çağın yeni değer saklama aracı olarak net bir şekilde konumlandırılan dijital varlıklar, en başından itibaren Satoshi Nakamoto'nun söylediği gibi, "0.1 versiyonu yayımlandıktan sonra, temel tasarımı hayatı boyunca değişmeden kalacaktır"; temel tasarımın değişikliğe karşı süper istikrar yeteneği olan varlıklar, en güvenilir değer saklama aracı olacaktır.
Sayısal varlıklar fiziksel nesneler gibi bozulmaz, ancak dijital varlıkların da bir son kullanma tarihi vardır. Dijital varlıkların son kullanma tarihi, tam olarak değişmeden kalabildiği süreyle ilgilidir.
Sadece değişmeyen bir şey sonsuz uzun bir raf ömrüne sahip olabilir.
En büyük yanlış anlam, BTC'yi bir yazılım olarak görmektir. Bu nedenle, diğer daha kolay geliştirilebilen ve daha havalı özellikler eklenebilen blockchain'lerin, BTC'den daha iyi bir yazılım olduğu düşünülür.
BTC aslında bir yazılım değildir. BTC'nin en büyük değeri aslında yazılım güncellemelerinde, giderek daha iyi hale gelme yeteneğinde değildir. BTC'nin en büyük değeri tam olarak değişime karşı koyma yeteneğindedir.
Ters olan, yolun hareketidir.
Bu ters düşünceyi anlamayan biri, hayatı boyunca BTC'yi anlayamaz.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
dijital varlıkların raf ömrü
Sabah araba kullanırken dalıp gittiğimde, dalıp gittiğimde aklımı boşaltıyorum ve düşüncelerim serbestçe uçuşuyor. Böylece araba sürmekten pozisyon değiştirmeye, pozisyon değiştirmekten araba almanın gerçek maliyetinin, araba alırken ödenen fiyattan çok daha yüksek olması gerektiğine geçiyorum; sebebi ise finansal varlık değerlemesinin nakit akışı indirim modelinin tersine uygulanması tabii ki.
Nakit akışı indirgeme modeli, gelecek yıl kazanılan paranın bu yılki değerinin bir indirim uygulanarak hesaplanması gerektiğini, sonraki yıl kazanılan paranın daha fazla bir indirimle hesaplanması gerektiğini söyler; zaman geçtikçe, indirgenmiş değer daha da azalır. Böylece, yakınsayan bir sayı dizisi elde edilir. Bu dizinin toplamı alındığında, o varlığın değeri elde edilir.
Tüketim sorunu ise tam tersidir.
On yıl önce 300.000 alıp bir araba satın aldıysanız, on yıl boyunca kullanıp pozisyon değiştirme gereksiniminde olursanız, bu basitçe yıllık 30.000 lira araba maliyetine denk geliyor.
Ama bu sorun göründüğü kadar basit değil. On yıl önceki 30 bin lira ile bugünkü 30 bin lira, gerçek satın alma gücü açısından belki de dağlar kadar farklı.
Son on yılda her yıl ortalama istatistiksel enflasyon oranı %5 ise, bu da demektir:
İlk yıl 30.000 yuan harcandı.
İkinci yıl 3 * (1 + %5 ) = 31,5 bin yuan harcandı.
Üçüncü yıl 3 * (1 + %5 )^2 = 33.000 TL harcandı.
Dördüncü yıl 3 * (1 + %5 )^3 = 3.47 bin yuan.
......
Onuncu yıl 3 * (1 + %5 )^10 = 4.89 bin yuan.
Geometrik seri toplam formülünü kullanarak, on yıl toplam maliyetinin:
S10 = 3 * (1 - 1.05^10)/(1 - 1.05) = 377.300 yuan.
Bu rakam, insanların sıkça kullandığı başka bir tahmin yöntemi olan, on yıl önceki 300.000 yuanın bugünkü değerinin ne kadar olduğu konusunda doğrudan değerlendirme ile yapılan hesaplamadan, 30 * 1.05^10 = 48.87 bin yuan ile kıyaslandığında biraz daha küçüktür.
Sorun şu ki, on yıl önceki 300.000'in yeniden değerlenmesi fazla bir pratik anlam taşımıyor. On yıl önce araba kullanma ihtiyacı olduğu için, parayı başka yerlere yatırıp enflasyonu hedge etmek ve on yıl sonra 488.700 TL'ye değer kazanma amacına ulaşmak mümkün olmadı.
Ancak bu bir faizsiz taksitlendirme ise, 300.000 yuanı tek seferde ödemek yerine, araç alıcısının on yıllık bir sözleşme imzalayabileceğini varsayalım. Her yıl sadece 30.000 yuan ödemesi gerektiğinden, elindeki enflasyona karşı koruma varlıklarını (örneğin BTC) tek seferde satmasına gerek kalmaz. Bunun yerine, her yıl biraz nakit elde ederek taksit ödemelerini yapabilir. Böylece nihayetinde daha iyi bir mali etki elde edilebilir.
Lütfen burada oldukça yanlış anlaşılabilecek bir yer olduğunu unutmayın. Burada bahsedilen, aracın alıcısının yeterli dönüştürülebilir varlığa sahip olmasıdır, sadece mali planlama amacıyla kasıtlı olarak tek seferde ödeme yapmamaktadır. Bu, ellerinde para olmayan birçok kişinin, ödemelerini aşan lüks araçlar ve konutlar almak için taksitli ödeme veya kredi almak istemesiyle tamamen farklı iki işlem türüdür, lütfen bunları karıştırmayın!
Taksit, sadece bir finansal araçtır. Kullanım şekli farklıdır, etkileri ise gökten yere kadar değişir. Tıpkı bir mutfak bıçağı gibi; bazıları onu kullanarak mükemmel yemekler yapabilirken, bazıları sadece parmaklarını kesmekle kalır.
Yukarıdaki örnekteki en temel fark, birincisinin varlıklarının enflasyona karşı dayanıklı olması ve zamanla enflasyonu geride bırakabilmesidir; ikincisi ise yalnızca gelecekteki beklenen maaş gelirine dayanarak geri ödeme yapabilir ve maaş artışları genellikle enflasyon tarafından ezilir.
Enflasyon oranını istatistiksel olarak değerlendirmek gerçeği açığa çıkarmak için yeterli değildir. Belki de toplumsal geniş para arzı büyüme oranına bakmalıyız. Son 20 yılda, geniş para arzımızın büyüme hızı neredeyse her yıl %10'un üzerinde oldu.
Yukarıdaki formülde %5 yerine %10 koyarsak, başka bir veri elde edebiliriz:
S10(M2) = 3 * (1 - 1.1^10)/(1 - 1.1) = 47.81万元.
Doğrudan değerlendirme, 30 * 1.1^10 = 77.81 bin yuan.
Aman Tanrım. Yani, eğer on yıl önce sahip olduğunuz bir varlık değerini korumak ve artırmak içinse (örneğin gayrimenkul), bugünkü piyasa fiyatı on yıl önceki fiyatın 1.6 katından daha fazla değilse, bu her yerde zararlı bir alışveriş olarak sayılır.
Bu, on yıl önce 10 milyon harcayarak alınan bir evin, bugün 26 milyonun altında bir fiyata satılması durumunda, kayıp sayılacağı anlamına geliyor.
Gözlerini açıp bakınca, sanki konut fiyatları on yıl öncesine geri dönmüş gibi mi?
2015 Eylül ayındaki BTC fiyatına bir daha bakalım, yaklaşık 250 Amerikan dolarıydı. Bugün ise 111.000 Amerikan doları. Artış 443 kat. Yıllık bileşik büyüme hızı %84, geniş para arzı büyüme hızı %10'un çok üzerinde.
Bu nedenle son kullanma tarihini düşündüm.
Genellikle öğreniriz ki, para, bir değer saklama aracı olarak, diğer mallara kıyasla en önemli yeteneklerinden biri bozulmaz olmaktır. (Ve para arzının aşırı artması tam olarak bir bozulma türüdür.)
Başka bir deyişle, uzun süre saklanabilir, raf ömrü çok uzundur ve hatta insan hayatının sınırlı süresine kıyasla neredeyse sonsuzdur.
Ama öğretim zinciri, otomobillerden, son kullanma tarihinin başka bir anlamına ulaşmıştır. Sadece gıda gibi birkaç gün içinde bozulup son kullanma tarihi olan bir şey değil, otomobiller ve evler gibi kullanım değeri olan şeyler, kendileri bozulmasa bile, daha iyi ürünlerin çıkması ve eski nesil ürünlerin yerini almasıyla sonuçta son kullanma tarihinin hızlanmasına neden olur.
On yıl önce alınan elektrikli araçlar, bugün piyasaya sürülen en son ana akım modellerle karşılaştırıldığında, gerçekten geri dönüşüm kutusuna atılması gereken şeyler.
Bir anda daha iyi anlaşıldı, Buffett'in neden yıllardır teknoloji hisselerine dokunmadığı.
Kullanıcı zihniyetinden bakıldığında, her yıl güncellenip yenilenmesi, sık sık yeni ürünlerin piyasaya sürülmesi gerçekten harika bir şey.
Ama yatırım düşüncesi açısından bakıldığında, her yıl yenilikler gelmesi, eski ürünlerin süresinin dolmasını hızlandırması, tam anlamıyla bir felaket.
Bu, eski ürünlerde "depolanan" değerin yeni ürünlere başarılı bir şekilde aktarılamadığı anda, büyük bir felaket anlamına geliyor.
Değer saklama (SoV, storage-of-value) açısından, sürekli sert fork’lara, sürekli güncellemeler yapmaya ve hatta temel ekonomik modeli değiştirmeye hevesli bir blockchain dijital token’i, sürekli olarak ortaya çıkan çeşitli teknolojiler ve farklı anlatımlar, medya ve KOL’ler tarafından sıklıkla heyecan verici büyük avantajlar olarak yorumlansa da, bunun iyi bir şey olduğunu söylemek zordur; aksine bu kötü bir durumdur.
Aslında BTC gibi, dijital çağın yeni değer saklama aracı olarak net bir şekilde konumlandırılan dijital varlıklar, en başından itibaren Satoshi Nakamoto'nun söylediği gibi, "0.1 versiyonu yayımlandıktan sonra, temel tasarımı hayatı boyunca değişmeden kalacaktır"; temel tasarımın değişikliğe karşı süper istikrar yeteneği olan varlıklar, en güvenilir değer saklama aracı olacaktır.
Sayısal varlıklar fiziksel nesneler gibi bozulmaz, ancak dijital varlıkların da bir son kullanma tarihi vardır. Dijital varlıkların son kullanma tarihi, tam olarak değişmeden kalabildiği süreyle ilgilidir.
Sadece değişmeyen bir şey sonsuz uzun bir raf ömrüne sahip olabilir.
En büyük yanlış anlam, BTC'yi bir yazılım olarak görmektir. Bu nedenle, diğer daha kolay geliştirilebilen ve daha havalı özellikler eklenebilen blockchain'lerin, BTC'den daha iyi bir yazılım olduğu düşünülür.
BTC aslında bir yazılım değildir. BTC'nin en büyük değeri aslında yazılım güncellemelerinde, giderek daha iyi hale gelme yeteneğinde değildir. BTC'nin en büyük değeri tam olarak değişime karşı koyma yeteneğindedir.
Ters olan, yolun hareketidir.
Bu ters düşünceyi anlamayan biri, hayatı boyunca BTC'yi anlayamaz.