Her doları ve her saati saymak zorunda kalan insanların etrafında büyüdüm.

Bir yakın arkadaşı bu gerçeği çoğundan daha zor yaşadı. Hayatta kalmak onun varsayılanıydı.

Yıllar sonra, aynı teknoloji köşesinde buluştuk. O zamana kadar, soğukkanlılığıyla tanınır hale gelmişti:

• Eğer bir sistem çökerse, asla panik yapmazdı. Nefes alır, gülümser ve "Çocukken akşam yemeğini ayarlamaktan daha kötü bir kesinti yoktur." derdi.

• O sorunları küçümsemedi. Bunun yerine onları bağlam içine oturttu.

Bu, kazandığınız bir kastır.

Ama benimle kalan kısım onun sükuneti değildi. Hayat ona sonunda biraz alan tanıdığında yaptığı şeydi:

Hayatta kalmaktan inşa etmeye geçti.

Yeni beceriler.
Yan projeler.
Hepsi ölçülü risk ile.

Mücadelenin hikaye olmasına izin vermedi.

Onu izlemek bana sürekli döndüğüm bir ders öğretti.

Bazen hayat, gelişmekle ilgilidir.
Bazen hayatta kalmakla ilgilidir.

Hayatta kalırken tehlikeli ol.
Başarılı olduğunuzda dikkatli olun.

İkisini de ustalaş.